Heel veel te vertellen
Geplaatst op Zaterdag 29 maart 2008Na een lange tijd geen update nu weer veel te vertellen. Eerst Pluk maar, aangezien die zo mooi hierboven prijkt. Plukje kreeg tussen haar oren en ogen kale plekjes en wondjes. Na een paar dagen werden de plekjes steeds groter, dus Tjerk heeft haar meegenomen naar de dierenarts. Die constateerde een voedselallergie. Dat bouwt zich soms heel langzaam op en komt dan tot uiting. Ze heeft een prik gehad en nu krijgen ze ipv light voer weer normaal voer en het gaat alweer stukken beter.
Dan Charlie, dat is een iets langer verhaal. Charlie kwam hier meer dan een jaar geleden. Hij was toen gekortwiekt, maar kreeg al een aantal vleugelpennen weer terug. Helaas is hij in de loop der tijd aan die pennen gaan knagen. Misschien doordat net de stress van het verhuizen samen is gevallen met het krijgen van de nieuwe pennen. Die nieuwe pennen irriteren altijd iets. Charlie knaagt aan de kokers van de pennen en verzwakt ze daardoor. Wanneer hij dan weer eens valt, dan breken ze heel gemakkelijk. Als het dan nog bloedpennen zijn, dan doet dit behoorlijk zeer. De afgebroken stompjes die blijven zitten, verhinderen dat er nieuwe veren doorkomen. En wanneer die dan na hun normale levensduur uitvallen en er een nieuwe veer komt, knaagt Charlie hem weer stuk.
In het paasweekend brak Charlie weer twee bloedpennen. Daardoor besloten we het niet meer aan te zien en de tijd te geven, maar actie te ondernemen. Woensdags konden we bij de dierenarts terecht.
Charlie vond de reis en het bezoek op zich helemaal niet eng. In de wachtkamer liet hij zijn boeren en koekoek horen en lachte hij de dierenartsassistente uit. Eenmaal in de onderzoeksruimte heeft dierenarts Anton Beyer hem bekeken en onderzocht. De conclusie was dat we of aan moesten zien en af moesten wachten, of de beschadigde pennen moesten verwijderen om snel nieuwe veren te krijgen. En om te zorgen dat Charlie die nieuwe veren niet gelijk weer kapot maakt heeft hij een kraag om gekregen. Charlie kreeg een roesje en er zijn 9 pennen verwijderd, vanmorgen is er nog een gezond uitziende pen zelf uitgevallen, dus dat brengt het totaal op 10. De kraag werd ook omgedaan tijdens het roesje en toen kon hij in het reisbakje wakker worden. En oei wat was hij boos! De hele reis terug heeft hij woest aan het bakje getrokken. Eenmaal thuis hebben we hem in een hele kleine bench gedaan en met rust gelaten. Hij scharrelde woest heen en weer, trok hard aan de tralies, probeerde alle onderdelen van de bench te slopen en was niet te kalmeren. Na de eerste nacht werd hij iets rustiger, hij was ook zo moe dat hij steeds even sliep en dan weer onrustig werd, dan weer slapen enz. Gisteren is hij weer wat gaan eten. Niet veel, maar een nootje nam hij aan en savonds ook een pellet.
Vanmorgen hebben we een grotere bench gekocht. Die staat nu op een kastje op de normale plek van zijn kooi. Daar zit hij nu in, op zijn vertrouwde schommel. Dat lijkt hij wel te kunnen waarderen, maar echt goed eten doet hij nog niet. Hij stapt wel weer bij ons op, laat af en toe wat gemiauw of geboer horen en kijkt niet meer zo boos. Het zal nu een lange tijd geduld worden tot zijn vleugels weer mooi in de veren zitten en de kap af kan. Dan word het afwachten of hij van zijn veren af gaat blijven, maar we hopen er het beste van. We proberen hem nu de beste zorg te geven en de tijd zal het ons leren.
Met alle andere diertjes gaat het erg goed. Kæla is wat lawaaiig omdat ze nu even wat minder aandacht krijgt, maar ze is vrolijk en tierig en haar ontlastingsonderzoek had een goede uitslag. Kwiebus en Kjáni kunnen niet wachten tot ze weer naar de buitenvoliere mogen. Of, oke, ik geef het toe, ik kan er niet op wachten. We kunnen allemaal wel weer wat mooi weer en ruimte buiten gebruiken. Otje is gewoon haar gekke zelf en kruipt zoals altijd overal in. En zo hebben we naast zorgen vooral plezier van ze en is er elke keer wel iets te lachen!
